Soğuk, bir kış gecesiydi,
elimde içki dolu kadeh, vardı yine.
Sanki içki içtiğim yerim,
olmuştu, bir meyhane.
Oysa orası, bir bekar odası fakirhane.
Dışarısı soğuk, zifiri karanlıktı,
görünmüyordu hiçbir ışıklı hane.
Bense durmadan içiyordum,
yalnızlıktan, yalnızlıktan.
…/…
dışarıda kar, kara kış,
karlar savruluyordu, acı fırtınada.
İçimde sevgi yoktu, aşk yoktu,
Belki, öç almam gerekti o anda.
Korkular, demir atmıştı boğazımda,
İşte o, öldüren yalnızlıktan,
İçtikçe, içiyordum,
o soğuk korkutucu gecede,durmadan.
…/…
Cılız bir ışık giriyordu dışardan,
Baktım, camdan dışarıya,
ortalık, karmakarışık toz duman,
karlar uçuşuyordu, karanlığı aralamış,
meğer o ışık,direkten yansımış.
Bir daha içiyordum, bir daha,
ama içki, ısıtmıyor ki içimi,
o da bitmiş, şişem boşalmış.
…/…
Yoktu gönlümde bir yar,
Yoktu, yatağımda ısıtacak kadın,
yatağım gibi, gönlümde boştu,
tadı ise,yoktu hayatın.
Soruyorum size,
nesi günahtı, bu şekilde sarhoş olmanın.
O gece, içtikçe içtim,
efkarımı dağıtıp, ve sızmak için.
…/…
Unutma buralarda, uzun geçer dediler,
Kışı, ve zemheri ayları,
kolay, kolay erimezdir dediler,
buraların, yağan karları.
Unut dediler, unut,unut,
buralarda aradığın, o sımsıcak sevdaları.
Onlar öyle dedikçe,
ben zamanı, içki diye içtim.
…/…
Geç vakitte, kıvrılıp uzandım,
Som soğuk, buz gibi yatağıma,
Ama kramplar girdi,
Üşümekten, sol bacağıma,
Zar zor kalktım,
Ve birkaç odun attım, kül dolu ocağıma,
Dışarısı yakıcı soğuk zaman zemheri,
Böyle bir gecede, uyumak ne kelime.
…/…
O kahrolası gecede,
sıcacık bir yuvanın, hasretiyle yandım,
zaman geçti ama,
bilmem, nasıl katlandım,
Bir başıma çaresiz,
içi aşk dolu, sıcak yuva arandım,
Yinede içkiydi, tek dostum,
Birkaç sırdaş, hayali arkadaştan başka.

a.yüksel şanlı er