SIRSIZ AYNALARA DÜŞEN İZDÜŞÜMLER…

Siyahı yardığında ay;
yüzünden okunur mahcubiyet
sabaha çıktığında güneş
gecenin hatıraları canlanır bedende
yağmurun toprağa sarılmasındaki hasret
karlı dağ yamaçlarında düşer zifafa
saçlar arasında gezerken tarumar olmuş hayaller
gamzelere takılır beşi birlik gülüşler
ölüme beş kala
düşerken hazan dalları dibine
aşkı sırtına alır beni benden
ölümü beklerken fersiz kalan dizler

Siyahı soldurduğunda tanyeri
efsunlardan kurtulur efsuni bakışlar
dokununca tene
sanki Ashab-ı Keyf uykusundan uyanır
uykusuz ufuklarda mekân arar sevda
dalgalar tarar kıyılara uzanan lülemsi saçlarını
mercanlar pırlanta olur gözlerine değende
meltem esintileri okşar
mayıs kokan dudaklarını
senli düşlerin nöbetini tutar
perdeleri yırtık yüreğim
ellerim yılların yorgunluğunun
paslı prangalarında
peşinden sürüklenir
girdabında nasır tutmuş ayaklar
gözbebeklerine inat
bakışlarına saklanır aşiyan gözler

Asumanda göz verir
yıldızlara uzanan kiraz ağacı
içimin vuslatlarına vurur yakamozların şavkı
deniz atlarıyla dertleşir ruhumun vurgunları
gözlerime atılan çentikler
baharı bekleyen gül teninde
yüreğimin gel-gitlerini tetikler hazan düşleri
boğazımı yakan zifiri kelimeler
ağlarını atmış bedenime
mor dağların tepelerinde söylenir
en yanıksı türküler

aşk demleniyor ;
vakti geldi
hasretten göç etmenin vuslata
ay’ın mahzun bakışları dökülüyor
uykulu zülüflerden
taş duvarlar arasında inleyen
naçiz sevdamın esrarı
kanat çırpar ş
ahin bakışlı martının kanatlarında
mavi gözlü deniz
yıllar farkında değil geçmişin,
zaman ise sükûtta
şiirler sökün eder
yüreğimin tınılarına seni solurcasına
hasret tatlanır
yıllandıkça vuslat mahzeninde
mavzerden daha ağır vurur aşk yükü omuzlarımı
aynaların sırlarında çözülür
esrarlı bakışların düğmeleri
gözlerimde buğulanır
zeytuni bakışların manaları
yüreğimde eriyor
gözyaşlarımla yıkanmış
en ağır mısralar
artık yasaksınız bana g
göstermeyin yüzünüzü
sırsız aynalar...

06.12.2010
Bülent ARI