Namludan fırladı kurşun
Tut tutabilirsen

Kırık bir ayna, küflü düşünceler
Ve sesler
Bazı kahkaha, bazı hıçkırık

Karanlık bir oda, vakit şafak
Damlaya neden sahip çıkar ki gül
Nehirler denize âşık
Ben beklemeye

Duvarlar engel ellerime
Bakışlarını tutamadığım her gece
Baykuş sesinde uğursuz bir çığlık:
“Yok!”

Yaratılmamış bir zincire bağlansa zaman
Matkap ucunda geri dönse saatler
Söylenmemiş sözler söylense
Yazılmamış mektuplar okunsa
Dönsen!

Gözyaşlarının kırdığı saz telleri
Huysuz bir kemanın teline esir dikenleşen tüyler
Mızrapsız türkülerin tarihi senle başladı
Sen okumuşsun
Sen yazmışsın

Mateme siyah düşmüş
Dedim ya bana beklemek
Umutsuz bir sükûnete yakalanmış dalgalar
Martılar sessiz
Balıklar ölümlü

Ufukları parçaladığım gece yarıları
Masalarla kaç rauntluk maçta yumruklarım
Her düşen yapraktayım

Yırtılmış takvimden geçmiş ve gelecek
İkilem gel ile gelme arasında sıkışık
Kapkara dağın iki yüzü
Ben tebessüme hasret
Hüzün bana sırnaşık

Alışkanlık gırtlağı geçmiş
İpi kopuk uçurtma kuyruğunda naz
“Keşke!” ile “İyi ki!” nin barışı
Titremeye yapışık üşüme
Üşüyorum!

İnanma her söylediğime
Aynaların arkasındayım artık
Gel’im yalan gelme’m yalan
Kara kutulu bir bilmece
Ben içindeyim
Hani zümrüt-ü anka
Ayaklarımın altı boş

Namludan fırladı kurşun
Tut tutabilirsen