Her sonbahar vurulurum
Kuşların öldüğü yerde
Bu seferki sonbahar
Bir başka deldi geçti
Eylüldü;
Yapraklar üşüyordu
Verem sarısı yüzlerinde
Çaresiz toprağa düşüyordu

Neyin nesiydi böyle ansızın gitmelerin
Her şeyi bırakarak bu lanet son bahara
Sana en çok mecbur olduğum anda
Ne gereği vardı öksüz koymanın
Bahardan kalan son şarkıları
Gezdiğin kavaklı yolları
İçimde oynayan şen çocukları…

Eylüldür;
Yüreğinde demir atar sevdalar
Gün savuşur gölgelerde
Sinsi bir hüzün sokulur sessizce
Iğırcık akşamların aralığından
Eylüldür;
Sen gidersin kalbim gider
Göçmen kuşların uçtuğu yerde

Eylüldür;
Toprak ana kahrından ölür
Her dağda binlerce çiçeği ölür
Kelebekler en tenha yerlerde ölür
Örümcek ağında böcekler ölür
Ağ delinir örümcekler ölür
Yorgun kırlangıçlar uçarken gözlerinden
Ayrılık anıdır gözlerin ölür
Gidenler bilmese de kalanlar her gün ölür
Ne bu hazan son olur
ne bu veda son veda
elveda sevgilim
göçmen kuşmar elveda……