3
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
909
Okunma
yeni bir yaşam borcum var sana
gülümseyerek başlamalısın
tam da bu güne olduğu gibi
kemanın tellerinde dolaşan sen olmalısın
çığlık çığlığa kanatmalısın her tınıyı
yay utanmalı geri dönmeli atına
öyle salınmalısın işte yaşamın salında
avuçlarım günebakan bu sabah
içinden düşürdüm tüm intiharları
sen rüzgara karışabilesin diye
her zerre güneşin ödedim diyetini
süzül hadi kapat gözlerini
çocuklar düşlüyorum senin için
küçük elli yüreği bostan çocuklar
aidiyetsiz hıçkırıklar bir de
ufuk çizgisine uzanan saçları
her telinde senden bir parça
kopmadan koparılmadan
öyle yalın ve yaşanmışlık sancılı
güllerle konuşmayı öğrendin biliyorum
görüyorsun artık hercai kuşların seslerini
teyellemeden dikebiliyorken mutlulukları
en güzelini yakıştıracaksın çarçabuk
ağır ağır yudumlarken ben yaşamı
hissedeceksin en güçlü tınılarda varlığını
artık
yumuşaklığınla yumul içime
içim seninle beslesin hürriyeti
seninle bestelesin geleceği
aldığın her nefeste unut zaman arsızını
mekanların ötesinde yaşa anı
ve yalnızca dokunabildiklerin kalsın anı
yüreğim...
emanet bir kalemle yazıyorum sana
aslolan sensin yalnızca bu mektupta
sakın teslim olma
bana da...
uç gerçeğin kanatlarıyla
ulaşabildiğin duyumsamaların sonsuzluğuna...
otuzbirağustosikibinon
5.0
100% (2)