Kalem bu, usanmaz asla yazmaktan
Yürek efkardan, ruhsuz civandan
Bin kere kırılsa da gönlü feryattan
Nalanı sanmam beka, geldi gidiyor
Anladım ah-u zarla ömür geçmiyor



Sinede ne varsa saklı kalır, silinmez
Nefes aldıkça bu can, değerin bilmez
Duyan, gören gözlere perde örtülmez
Nalanı sanmam beka, geldi gidiyor
Anladım bi-çare vahla ömür geçmiyor



Ey hayat, bilfiilsin var mı bir çare
Yüksünmedim asla saygı, sevgiye
Karşılıksız olsa da vicdan var serde
Nalanı sanmam beka, geçti gidiyor
Anladım ki hissiz ömür geçmiyor



Bir film gibi slaytlaştı gözümde yıllar
Yollarda mahfuz kalan ah o anılar
Kar saydığım biriken vakt-i zamanlar
Nalanı sanmam beka geldi gidiyor
Anladım emeksiz buğday hasat vermiyor



Ne günler yaşamış zat-ı erenler
Ekmeği suya karıp, katık edenler
Tek bir söz övünmeden göçüp gidenler
Dünyayı saymam baki ömür geçiyor
Kalem bilendikçe sözler çağlıyor..



HAZAN...