Senden öğrendim yoldaş,
dirençli olmayı, yapayalnızken
Ve sendin
bana kavgayı öğreten...
Ağlamaklı gözlerle
dönüp baktığımda bugün
kavgadan uzak
ama yapayalnız hâlâ...
Yine de,
Umutsuz değilim
tam direncim.
Sırf insanlığın,
emeğin geleceği için
Yaşıyorum dava uğruna...
ve de bu kavga hayatımız pahasına...

Hayat, bir abidedir
kurulmuş yanlışlıklar üzerine
mühendislik hataları ile çevrilmiş...
Kavga, yıkmak için bu hayatı
yoruldum ama yılmadım
Yoldaş!..
Yanlış bir anlaşılmadır, hayat
ne desem diyeyim,
anlaşılamayacağım bir lanet!
Üstümüze mülkiyet hırsı
ve sömürü ile çöken...
Öyle bir sömürü ki,
emek, duygu ve
yazarken kalemimi kıran
hayat abidesinin ürünleri...

Kitleler, yoldaşlar değil
beni anlamayan.
Beni anlamayan
en yakınım, dediklerim...

Off
Neyse,
Üzgünüm yoldaş
ben düşüyorum
sakın mendil tutmasın elin
omuzladık nice ölümleri
ve de uğurladık
beyaz kefen, kızıl bayrakla...
Uğurlayın
beni de...

Efe Ulaş