Kısa bir 'Şiir'e kocaman bir hayat/yürek sığmış.. Yüreğin hüznü/isyanı, hesaplaşması ve derin yalnızlığı..

Ve der ki 'Şair'; Ee be hayat yaşanmış/yaşanmamışlıklarınla öğrettin ki bana; Ömür tamamlanamamak, doyamamak, en güzel parçası kayıp yapbozun yarattığı bir şeymiş meğer..

Aslında ne çok yakışır insana gülmek.. Hani şöyle ağız dolusu, mutluluktan gülebilmek.. Sorarım sana zaman! Sorarım ey hayat/insanlar? Neden gülmelerim hep yarım kalıyor söyleyin bana. Sorular, ikilemler, hatıralar, hesaplaşmalar beynimi bir örümcek ağı gibi sarıyor.. Neden niçin gülmek istedikçe, ağlatıyor hep birşeyler?

Ah yüreğim.. Neden bir yanım sağlam olsa da öbür yanımda acıyorsun hep?

Ve sen adına yaşamak denilen! Sen gülmelerimi yarım bırakmakta ve gülüşleri gözyaşlarına çevirmekte neden bu kadar ustasın?

Denilen söz/ sözcük anlaşılabileceği halde; tek bir harf yanlış oldu diye; düzeltip yorumumu yeniden düzenlediğim çok olmuştur. Nasılsa anlaşılır boşver diyememişimdir.. Fakat 'ilk' kez, yazdığım bir yoruma 'sonradan ilave' yaptım. Bunun için affola!
Öncesinde; görüp lakin o anda vakitsizlikten diyemediklerimi şimdi; darılıp/kırılmayacağınızı ümit ederek paylaşmak isterim..

Klavyenizden kaynaklanan hatalar mıdır bilemiyorum? Bilemiyorum ama.. Özellikle dikkat ettim ve gördüğüm şu:

Diğer satırlarda da bulunan, sadece bir iki dizeden örneklemem gerekirse:

Uykumun yarı vaktinde nefes oluyor karanlık / (ı) olarak doğru kullanılmışken;
civi cakiyor beynime / çivi çakıyor
Yankilaniyor ugultusu / Yankılanıyor (i olarak kullanılmış) uğultusu olmalıydı...

Ve gördüm ki; etkinleştirerek tarafımı onurlandırmışsınız. Teşekkür ederim.

Saygımla...


sera. tarafından 12/1/2010 8:03:34 PM zamanında düzenlenmiştir.