Gitmek hep hüzün verir seven yüreklere...beklemek se ölüme eşdir sevmenin şiddeti ölçüsünde...Ve gelmeyen "bir tanem" dediğiniz sevgili kristal hayellerinizi yerle bir etmiştir...Sırça saray kaybolup gitmiştir kara deliklerde...renkleriniz solmuş, literatürden silinmiştir markanız...Yaşamanın ne önemi var ki artık...Üzerimize düşen güneş sevgi atmosferimizden süzülemediği için ışıkları kirli gelmektedir...Kirli ve soluk...Gökyüzü güneşsiz neylesin ki...hangi ressamın tablosundan hangi rengi çalarak bulutları yeniden renk renk boyayalım?...geceler yıldızlarla, mehtapla güzeldir...benliğimizde tarumar olan gökyüzünün geceye yararı var mıdır artık?..Sevgi böyle gecelerden üzülür,rencide olur...Çünkü geceler onsuz öksüz ve somurtkandır, kaşları alabildiğine çatık...Böyle bir kürenin altında tebessümler,zülüfler,gamzeler görülebilir mi?...beklemek ölüme eşdir artık...Zira O yok...seven çaresiz...bütün duygular devre dışı...Güzellikler hissedilmemekte,fesleğenler koklanamamaktadır...Daha ne bekler sonbaharlar...niçin esmesin ki fırtınalar...Artık gelmeyecek artık o yar...Bütün hatıralarımı meçhule giden bir trene yükledim...gittiler...yetmezse acılarımı dinlendirmeye, kendimi de geleceğe ışınlayacağım... Parmağım şartelde...kabloları yüreğimde...

Çok konuşturan şiirin yazarına selamlar saygılar...tebriklerimle...Entellektüel.