Kimi zaman
büyümüşlügümü unutarak,
elinde elma şekeriyle
sokaklarda koşuşturan,
o eli ayagı
üstü başı kir içinde
yüregi bir kuş kadar ürkek
çocuklugumu yaşamak isterim.
Kimi zaman
büyümüşlügümü unutarak,
bazan sonbaharın
hüzün dolu rüzgarına,
dalından kopmuş bir kuru yaprak gibi
kendini kaptırıvermiş,
bazen ise;
o baharın sarhoşlugunda
sevdalı
yagmur bulutlarının
ardına gizlenmiş,
geceleri,
ateş böcekleri gibi
bir görünüp
bir kayboluveren
o talihsiz
gençligimi yaşamak isterim.....


Metin GÜRSOY