seninle ben
dikiş tutturamadık aşkta
kalplerimiz yüzdeyüz
doku uyuşmazlığında
sökülmüş gövdelerimiz
kadavradır şimdi
neşterin dehşetiyle ürperir
ayrı masalarda

seninle ben
ikili bir sarmal olup da
taşıyamayız bu hayatı yarına
iblis sinmiş hücre duvarlarımıza
kanser musallat olmuş ruhumuza
esir etmiş bedenimizi ihanet
virüs girmiş aşkımızın kodlarına

seninle ben
yani, biz
iki ayrı uçta
uzlaşmaz çelişkiler içindeyiz
hesapta, ortak payda arıyoruz
zoraki ortaklığın açmazlarında

seninle ben
kutup yalnızlığımızla
acı an’ların
başucumuzda
umacı gibi durduğu
yitik ilişkilerin
eğreti kıyısındayız
her yeni gün
umutla yüreğimize
mavi izler taşısa da
tenimize tuzla karışık
derin gizleriyle vursa da ışık
sonun başlangıcındayız
sonun başlangıcındayız

seninle ben
yani, ikimiz
tanrının bile
birbirine karıştırmadığı
iki ayrı denizleriz...