Ne veda ya hacet var buralarda
Nede son bir evlada sözcüğüne
Anlamsız gibi duran onlarca kelime,
Yağmur olmuş yağmış yeryüzüne…
Gözlerine bakmadan git
O güzel sesinle “hoşça kal” demeden, git
Ayrılığın bu kadar erken olacağını bilseydim
Bakmazdım o kara gözlere
Tutmazdım ki o sıcacık elleri
Yüreğimi okşamana izin vermezdim
Araya hasret gireceğini bilseydim
Seni hiç görmemek isterdim
Ama sevdim bir kere
Bir kere âşık oldum
Elim ayağım birbirine bu kadar dolandı
Üşüdüğümde sıcacık teninin sıcaklığıyla ısınmışken
Ayrılık erken bastı
Böyle olmamalıydı
Ama üzgünüm be sevgilim
Artık gittiğin yerden geri dönme
Ve bir daha seni seviyorum deme
Unutma gittiğin gün beni zaten öldürdün
Ve bende seni sevsem de hayatıma
Kabul edemem
Gururum buna mani olur
Çalma kapımı açan olmayacak
Hoşça kal demeden veda edeceğim sana
Şimdi “git”…