Gözlerimi kapattım bu gece…
Mehtaba ayrılık düşer ya bazen
İşte sevgili,
Benimde hasret vurdu kapımı
Çalmaz diyordum, bana uğramaz…
Ne mümkünmüş ki gerçek oldu,
Ayrılık erken oldu
Gözlerimi alıp gidiyorum uzak diyarlara…
Gönlüme söz geçiremem biliyorum sevgilim ama
Olsun zamanla unutur, diyorum
Avutuyorum öylece…
Seninle gezdiğimiz sokaklardan geçiyorum
İçimi bir hüzün kaplıyor ki sorma
Hani bana demiştin ya “seni asla bırakmayacağım” diye
Bıraktın be sevgili
Olmadı işte
Yetmiyormuş sevmek
Yetmiyormuş kör gibi âşık olmak
Cana kıymak bile boşunaymış yeri geldiğinde
Hüzün erken bastı buralarda
Yağmur ve şimşek…
Anla artık sevgili
Kapıyı çalan ayrılık
Esen rüzgâr değil, fırtına
Gelen aralıktan içeri giren ses artık bir başka,
Duyulur buradan ta derinlerden gelen uğultu gibi…
Giderken gözlerini de alıp gittin
Beni sende bırakıp gittin
En çok beni yakan ne biliyor musun, sevgili?
Gözlerini benden koparıp gittin…
Akşamları gökyüzündeki en parlak yıldızlara bak sevgili
Ben her akşam bakacağım
Ve her baktığımda senin gözlerini göreceğim
Sen baktığın sürece gökyüzünde buluşalım
Eğer beni unutursan gökyüzünden sardunyalar uzat,
Uzat ki seni görme ihtimaline karşılık,
Göremeyeyim…