Ondördünde kocaya gittiğinde,
Oyun sanıyordu evliliği zahir.
Evcilik oynarım diye,
Oyuncak bebeğini de götürmüştü.
Bir anası ağladı ardından,
Gerisi, yalan ağladı.
Babası Tilki Süleyman,
Bir tomar gavur parasına sattı gül gibi kızı.
Traktör alacaktı başlık parasına.
Kocası sidikli Nuri
Gerdek gecesi,
Kız çıkmadı diye,
İt kovalar gibi,
Tekmeleyip, atıverdi kapının önüne.

Gül kız ağladı, yalvardı.
Kusur bende değil dediyse de,
İnandıramadı kimseyi.
Baba evine döndü garibim.
Zulüm gördü, işkence gördü.
Yine de sesini çıkarmadı,
Babası,satılığa her çıkarışında,
Defolu mal misali geri geldi.
Horlandı, dışlandı.
Borsa misali,
Değeri de düştü Gül kızın
En son Hacıların Ömer’e gelin gittiğinde
Kapıdaki uyuz eşek bile para etti de
Kendi para etmedi.

Bir kat giysiyle bir çift terlikti sermayesi.
Talihi gibi, yüzü de gülmedi,
Kocası hem alkolik, hem kumarbazdı,
Altı aya kalmadı, en son tarlayı da,
Kumar masasında bıraktı.
Daha da yetinmedi,
Bankadan ipotek yapar gibi,
Sözleşme yaptı kavatlarla.
"Ya karını alırız altından, ya canını!" dediler.
Canı tatlı geldi piçin.
Gül gibi karısını, alemin çakallarına
Kendi eliyle verdi.

Kurtlar sofrasına düşmüştü bir kere.
Vücudu, sermayesi olmuştu nasılsa.
Bu kahpe dünyada,
Kahpece yaşamak ona göre değildi.
Ödenmiş veya ödenecek tüm bedelleri
Küçücük yüreğine sığdırmıştı.
Yüreği yaralı, bahtı karalıydı.
Nerde akşamsa, orda sabahlamak vardı
Tiksinti verici de olsa,
Kaderde, yüzlerce kocayla yatmak da vardı.

Kimi eğlendi, kimi alaya aldı.
Kimi sofrasında meze yaptı.
Kimi de bir gecede imam nikahı kıyıp,
Sabaha boşadı.
Bu gün Karaköy’de görürsünüz Gül kızı,
Yarın Bend deresinde.
Öbür gün bir meçhule gidecektir nasılsa.
"Gül kız" kim diye sorarsanız tanımazlar.
Adı Kader’dir Gül kızın.
Ah benim açmadan solan tomurcuk gülüm!
Ah benim talihsiz kınalı kuzum !
Yüreğim yanıyor,,,,

Bataklıkta açan,
Bilmem kaçıncı güldür bu,
Kaderin Kader’e oynadığı
Bilmem kaçıncı oyundur bu.
Sen utanma bacım!
Baban utansın!
İstanbul utansın!
Yurdum utansın !
Sen ağlama bacım
Bir ben ağlayayım,
Bir de anan ağlasın.
Bir ben yanayım sana,
Bir de baban yansın ahir dünyada.

Vecdi Murat SOYDAN
(Yaşanmamış Aşkların Şairi)
26/05/2005-Mihalıççık/ESKİŞEHİR