Geceyi seviyorum;
Karanlık, o büyük derinlikte,
Bir ben var ki
En kuytularıma sinen
Ta içerlerden, bir yerlerden
Derin, dehlizlerimde gezen.
Bir ben var gece gibi
Allah’tan başka bilmeyen.

Gece siyah örtüsünde
Beyaz ışık lekeleri
Candan bir kavrayış
Ilık ılık akan sabah zamanı.
Geceyi demledim
Ne katran koyusu ne tavşan kanı;
Geceye yakışan bir ağırlıkla,
Geceledim binbir türlü hoşlukta.

Ağır ağır ihtişamlı geceyi
Sıyırırken göğümden,
Bir mesaj gelir,
Vahyin anlam denizinden.
Aydınlatır içimin en karasını
Bin gece gelse
Bir ayetle uyanır içim
Ayet ayet kaç sabaha ermişim.

Gündüz gece, iyi kötü
Zıtlıklardan biriydi gece:
Efendimizin Mekke’si,
Yusuf’un kuyusu,
İbrahim’in arayışı,
Hz Musa’nın gençlik yılları,
Ve Yunus’un balığın karnındaki hali...
Gece olmadan sabaha nasıl çıkılır
İnsan melek değil ki:
Geceyi görmeden
Işığı ne bilsin.

Karanlıklar içine doğmalı
Tertemiz düşünce.
Gecenin örtüsünü
Allah’ın vahyi ile aç
Küfrün dolambaçlı yollarından
Nur dolu sabahlara kaç.
Bir gece, bin aydan daha hayırlı
Kadrini bilmeli gecenin
İmanla doğmalı
Ruhunun yeryüzüne.

(Kasım 2010 İstanbul)