Leyla, anlatamadım mı ben derdimi
Geceler karanlıktır
Yırtıktır bir tarafından
Kuşlar düşer boşluğa
Sonra vurulur kanatlarından.

Sen bilmezsin
Çocukların anneleri vardır.
Ve o çocukların
Sırtları pek, karınları toktur.
Giydikleri üstlerinde
Yemedikleri artıktır.

Leyla, gözlerin gece kadar karanlık
Yıldızlar sürgün mü yedi?
Ağaçların boyu adamlar kadar
Babanın elleri eve
Üzgün mü girdi?

Sen bilmezsin
Çocukların babaları vardır
Ve o babaların
Cepleri dolu, ayaklarının
Altında arabaları vardır.
Kış geceleri kısadır.

Leyla, efkârın şehirleri bastı
Tatil dediğin uzak, adamların
Yüzü hep asıktı.
Sen bilmezsin onların kaçtığı
Yer, yazlıktı.

Sen bilmezsin
Çocukların kardeşleri vardı.
Ve o çocukların
Ellerinde dolarlar,
Havada oynardı.

Leyla, dudakların büzük
Saçların dağınık
Babanınsa cepleri delik
Diğer babalar karşısında
Hem ezik hem de büzük.

Sen bilmezsin.
Alış veriş mağazalarının
Gece yarılarına kadar dolduğunu
Kolaların, hamburgerlerin tüketildiği
Masalarda başlar hayat.

Leyla, geceler uzun ve karanlık
Haydi ört üstünü uyu artık.


M.S./2010
KAHRAMANMARAŞ