...Finalden başlamak istiyorum yorumuma ve buna müteakip akıp gitmek.’’Gözyaşı ve çığlık’’ bu iki sözcük ne çok yakışmış buraya.Çığlık, gözyaşlarını da içinde barındırır;ama gözyaşı içinde bir çığlık barındırır mı onu bilmiyorum.Belki evet,belki hayır.Ne olursa olsun bir isyan görüyorum,üstü örtülü bir isyan.Hani, İsmet Özel’in o muazzam şiiri var ya: Evet,İsyan…Ben de diyorum ki şimdi,evet isyan.Kim ne derse desin.Yıkıp yıkan bir isyandan öte ama.Yine kafama bu çığlık ve gözyaşı takıldı.Buna sebep bu iki sihirli sözcüğün bir arada kullanılmasıdır şiirde.Final,bu yüzden final olmuş sanırım.
…
Şimdi şiirin başına dönelim; Sus/ku,şiirlerde kullanılır,ama kıymeti bilinmeyen (daha) bir kelime olarak arka sayfalarda yerini alıyor.Değerini bilen zaten kendini belli ettiriyor.Bu yüzden daha bir farklı geliyor okumak onların dizelerinde.Mor renginin burada tesadüf değil kullanılması.Şiire bütünsel bir çerçevede baktığımızda bunu daha da net görmek mümkün.Acı,keder,yalnızlık ve sus/ku.Hepsinin toplamı K/eski.Eşittir İsyan.-isyana taktım kafayı- ya da başkaldırı.
Aslında ikinci bölüme baktığımızda söylediklerimin hülasasını görebiliyorum.Yırtılan bir gömlek ve dermansız bir beden.’’Arkadan bakmadan kaçar
Yırtılan gömlekle
dermansız beden’’ Gömleğin içinde biri mi saklı yoksa.Parça-bütün ilişkisinden bakacak olursak şayet.Ve acı…Kim bu?
‘’…Hasretinden prangalar eskittim’’ o ünlü dizesini anımsadım Ahmet Arif’in.Üçüncü bölümde demlenirken birden.’’Zindanlara sığmaz özlemler’’ . Doğrudan veriyor mesajı.Lafı gevelemeden.
…
Yoğunluğu fazlaca olan bir şiir okudum.En hakikisinden.Şiir sözcüklerle yazılır,sözcükler de şair tarafından dökülür kâğıda.Okunması da bize, yani okura kalır.

Varol şair…