SON AYRILIK

Böylemi olacaktı son ayrılığımız
Bir ömür sürecek derken sevdamız
Sen son kahveni içerken bana o buruk bakışın
benim acı acı son çayımı yudumlayışım
her görüşümde sevgidolu kucaklayışın
Adını sen koydun bu son ayrılığın

Yalnız yürüyorum artık yürüdüğümüz sokaklarda
Yalnız üşüyorüm sonbahar rüzgarlarında
Sevdamızı görüyorum
Bir yelin savurduğu sararmış yaprakda
Savruldum sevdiğim sararmış yapraklar gibi
Henüz ömrümün baharında

Saçlarıma ak düştü yaşlanmadan
Neden ayrıldık ki daha henüz başlamadan
Olur mu bunca zamandan sonra ayrılık
Ey sevdiğim vicdanlar henüz taşlaşmadan

Senden gayrı seversem gel öldür beni
İnanmazsan dilim dilim doğra beni
Bana yar olmadın başkasına da olma emi
Nasıl da sevmiştim bir bilsen seni

ne varsa hayatta rüya demek
gideceğimiz yer iki karış toprak
en güzel şey mutlu olmak
ayrılık demek değil son bulmak

derken babası dedesi anası halası
yok sevdiğim bizimkisi dilyarası
yürekler oldu vicdan karası
sevdiğim bizimki dil yarası


deniz koydum ben sevdamızın adını
sahildeki kuma yazmışız meğer sevdamızı
bir deli dalga alıp götürdü o deli sevdayı
sen son ayrılık koydun adını
bir gece ansızın ben seyrederken mehtabı