’Bir fincan kahve olsan ’ çıkmazdın belleğimden
Köpük olsan taşırsam silmezdim gömleğimden
Bir dünya vaat ederdim hayatın gerçeğinden
Ömrümü yol ederdim sevginin çiçeğine
Saman yolu olurdum bilsem döneceğine
Bulutun ben olurdum sana güneşten yakın
Yağardım gökten yere akardım salkım salkım
Sana name dizerdim fedaydı sana canım
Demet güller dererdim güneşin çiçeğinden


Yağarken deli dolu eşiğinde olurdum
Şöyle mehtabı süzer ışığını solurdum
Yıldızlara seslenip fallarına bakardım
Çekerdim yudum yudum güzelim hislerinden
Geçerdim adım adım derin denizlerinden


Okyanus olsanda sen akıntılarda sargım
Yüzerdim akıntın da asla olmazdı kaygım
Derya ya yelken açar yürürdüm dalgın dalgın
Dalga boyum aşsa da sende yese de vurgun
Bölerdim uykuları demlerdim demlerinden


Bir günün akşamında anlık seni bulurdum
Kaşının çatısına sevgi mührü vururdum
Enginlerinden taşar eşiğinde dururdum
Bakardım gözlerine kirpikler olsa yakın
Bana yüreğin gerek puarlı taşan sevgin
Kaygıya kapılmazdım koşardım izlerinden


Yıldızlara özenir yar yüzüne bakardım
Tatlı gülüşlerine umuduna doğardım
Yağmur çiselese de bulutları kovardım
Cümlelerim sekerse aldırır nazlarından
Ay mahreme büründü bulut tepede yaygın
Yanan yürek tutuşur küllenmiş közlerinden.



2010.11.20