Bu kış çok üşüyorum,
Kim bilir daha ne kadar üşüyeceğim?
Bana bakan güneş gözlerinden uzak,
Ama olsun umudumsun...
Yarın doğar yüreğime,sıcacık bakışların.
Isınırım buram buram...
İlk bahar’a az kaldı,tomurcuklanır yüreğim seninle.
Güller açar yanaklarımda,
Özledim,çok özledim seni canımın içi.

Olsun, umudum var ya,
Bir an onunla ısınıyorum...
Alev alev oluyor bedenim.
Sonra yine üşüyorum,
Resminde ki sıcak gözlerine bakarak,
Işıldıyor gözlerim.
Isınıyor,
Isıldıyor yüreğim.
Dayanıyorum sensiz günlere,
Çünkü umudum var yarınlara,

Biliyorum kışın sonu bahar’dır,
Güneş gözlerin doğacak ufuk ta,
Doğacak üzerime,
Ne kaldı’ki?
Canımın içi,ne kaldı ki?
Kışın sonuna,
Gözlerinle gelecek baharlarım.
Umudumsun,yarınımsın,
Sen benin yaşama gayemsin...
Biliyorum,
Bekliyorum,
Sen İlk baharda geleceksin...

* Ahmet MORAN