9
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1066
Okunma
kalbi olan sabahları dinledim
ellerim bahardan yaprak
bir çocuğun gözlerine çalan güneş gibi
kesildi sesim
ufukta bekleyen hayaller kadar
yürürken gün ışığına
yüreğim köz duman
sağanak süsündeydi gövdelenmiş hüzünlerim
incinir zincire vurursam hislerimi
bana hasretler döner
zaman eskiyor avuçlarımda
küflenen köşelerde
hani umuttu ya her yol
yılkına düşüyor gündüz düşlerim
yağmursuz satırlarda
çünkü
bahar esirger kendini
bilinmezliğin yol ayrımında
tam ayaklanmanın ortasında
üşüyünce dallarım
üfledim boşluğa
artık
kendimin sessiziyim
............
5.0
100% (13)
Cevap Yaz