Gökhan Gök
otuzyedi yaşımda öleceğim
ne rüya’mda gördüm,ne de erdim
sadece sensiz kaç yıl yaşarım en fazla
hesap ettim
yedi yıl daha inletirim istanbul’u çayırbaşında
sonra mortoyu çeker yanlış devirlerde soluklanan hayırsız bedenim
ve sensizliğin yoğun olduğu bir dünyaya yelkenlenirim
otuzyedi yaşımda olmayacağım bu mavisi yalan dünyada
bir çocuk söyledi öleceğimi bana
yüreğimde bir çocuk
henüz altı yaşında
ilk bıraktığım yenilmişliğimden bakıyor bana
çocukluğum ne de olsa
ağlıyor ama yitmişliğine değil
yitmişliğinin sebepsiz olmasına
otuzyedi yaşımda kesilecek nefes tünelimde adını besmele çeken sesim
ben sensiz yedi yıl daha çile biriktiririm bu izdiham kumbarasında
otuzyedi yaşında mevsimlerim
çocukluğuma bahar türetir bakışlarında
ve sen adımlandığın her kaldırımda
cesedimi çiğnediğini anla
ben sadece çayırbaşında ölmedim
ben bir çok yerde,bir çok farklı saatte volta aldım ikinci kısımın cehennem manzaralı lüks gecekondusuna
bastığın her adımda öldüm
haydi sende randevu al,az kaldı otuz yedi yaşıma
ve tek gönül konuğumsun
şahit olsun o harikulade gözlerin
bu muhteşem an’a