Yalan

Nasıl birşeysin ki sen

Anlık mutluluklar uğruna

Biranda oluşturuluveren

Senle şeytan hep dizdize

Gözgöze beraber gezen

Sonra biranda alevlenen

Göz kamaştırırcasına adeta

Etrafına delicesine ışık veren

Ama hep zamana yenik düşen

Umulmadık bir yatsı ezanında

Bir mum misali puf diye sönen

Ardında Tanrı’yı kızdırmanın

Bedelini savrulan külleriyle

Gözbebeklerimizin içine

Acı biber gibi sürüp önce gözümüzü

Sonra yüreğimizi vicdan azabıyla

Kavurucu ateşiyle yakıp kavuran

Pembe yalan ya da beyaz yalan

Hatta çağımızda rengarenk skalası olan

Binbir çeşidiyle varolan yalan

Ne farkederki yinede hep sonucunda yalan

Umutlarımızı yıkan yalan

Bence budünyada söylenen en güzel yalan

Doğruyu söylemektir

Ve asıl insana

Erdem katan en büyük hazinedir

Hem vicdanı yakaya yapıştırmayan

Hemde bize huzurun kapısını aralayan...