[ Ben köy çocuğuyum köyde büyüdüm
Çamurdan oyuncak yapıp şekil verirdim
Çamur radyomun içinde arı sesiydi müziğim
Belkide bu yüzden çocukluğa bitmez özlemim

Lüks arabalara binip kolejlerde okumadım
Titreyerek geçti sıralarda ilk okul yılarım
Beş yaşımda kazındı beynime isimleri otlattığım davarların
Belkide bu yüzden ortadır derecesi diplamamın

Bez çantamın içinde ıslanırdı biriki defterim
Hamura dönerdi içinde bir dilim kuru ekmeğim
Hiç gitmez gözlerimden ıstırap dolu yüzü annemin
Belkide bu yüzden coşkuludur gönül pınarım

Ders çalıştıran üstüme titreyen olmadı sevenim
Hediyeler alıp doğum günüm kutlanmadı benim]
Gitmez kulaklarımdan kızgın küfürlü sesi babamın
Belkide bu yüzden acı kokar şiirlerim

Çocukluğumu yaşamadım genç kızlığım olmadı
İlk heyecan aşk sözcükleri günlüğümde yer almadı
Çocuk yaşta anne oldum bunlara zaman kalmadı
Belkide bu yüzden sevgiye açlığım benim

Evliliğim felaketlerle dolu olmadı koruyanım
Yanlışlarımla doğruyu buldum yoktu elimden tutanım
Ben diye seven olmadı etimi istedi dost bildiklerim
Belkide bu yüzden kalmadı kimseye güvenim

Aştım cehaleti şaşıramadılar yolumdan
Başım dimdik kaybetmedim bir şey onurumdan
Şimdi diplamam var aldım hayat okulundan
Belkide bu yüzden kitaplara özlemim benim

Bilgi tecrübe yetmiyor bazı yerlerde
İllede diplama diye haykırıyorlar yüzüme
Her yerde rastlıyorum oysa okumuş kara cahillere
Belkide bu yüzden insanlara öfkem benim...

Leyla demir ..