elimde sürgü ile gölgemi kazıyorum camın pervazından


aklımda yitirdiğim senli uyanışların bilmecesi
başımda ise binlerce şizofren belirtiler
tek korumalık bir anne duası ile çıkıyorum hayatın basamaklarını

gecenin siyah ışığı düşüyor toprağın bâkir yanina
ömrübillah değişmeyecek hakîkâtler yazılıyor kaldırım taşlarına

arada yakıyorum caddelerin sönmüş mumlarını
şehri ateşe verircesine bulaşıyor kızıllığı
arada örtüyorum üzerlerini
yıkıntıların altında kalır sırların posası

kaçak rüzgar ise yine iş başında , t/aşıyor içimdeki surları çukurlara

eskileri yâd etmek adına
kuruluyor bir çilingir sofrası
yeşil elbiseli umutlardan , siyah önlüklü özlemlere kadar
her kes çağırılır başına

kalabalık bir uğultunun sessizliği başlar konuşmaya
gün misafir ağırlamakta ,
bense elimi attığım her mezede , çaresizliğe b/ulaşmaktayım

boşalan bardakları dolduran bakışlarım
sarhoşluğun dibine vurur
ayağı kırık bir beşiğin üzerinde gibi dengesini yitirir nârâlarım
başı dönen bir dünyanın semazenliğinde kılıklarım

saat ise nabzımın yokluğuna hazırlıkta
zamana ayak direten bir ben bulun(a)maz daha

peki sen !
neyi bırakacaksın hatırımda kalmak adına
neyin var ki daha

benim sana dair bir çizgim bile kalmadı alnımda :(

11/11/2010
15;50
eMİNE