hafifçe kıyıya vururken yüreğim
kulak kabartmalısın
duyabilmek için sesini sensizliğimin

güneşi batırıyorum yokluğuna

bir kaç martı eşlik ediyor
gün batımına ve bana
haleleri halka halka uzaklaşıyor
sudaki ayak izlerinin
kıyıya varamadan kayboluyorlar

akşam yorgunu takanın motorunun sesi
teslim aldığı gibi
teslim ediyor ortama sessizliği
uzaklaşıyor
tıpkı yaklaştığı gibi
tıpkı
benim senden uzaklaştığım gibi
yavaşça kayboluyor
tıpkı
senin gibi

kendimle kalıyorum

düşünüyorum da
bütün gürültü patırtının nedeni
aslında bir korkudan geliyormuş

seni kaybetme korkusu

denizi bulandırıyor
en ufak rüzgarda bile fırtınalar çıkartıyormuş
bu seni kaybetme korkusu
şu gelen taka gibi

biliyor musun
korkmuyorum artık
en sert lodoslar bile dalgalandırmayacak bu denizi
koskoca gemilerde
biliyorum

belki de
seni kaybetmekten ilk defa korkmuyorum

sessizliğime
ve
sensizliğime alışıyorum

özlemiyor muyum

tabii ki özlüyorum

fakat zamansız bitmeyecek dalgaları düşündükçe
özlemim
doygunluğa dönüşüyor

hatırlıyorum da
beraberken bizi
kahkahalarımızı
dalıp gidiyorum


geldikleri gibi
giderek kayboluyor
anılarda sanırım zamanla

şu gelen taka gibi

biliyor musun
seni hep
gülerken hatırlıyorum
siluetin öylece kazınmış işte
sebebini bilmiyorum

bir de uyurken
ne kadar masumdun sen
küçücük kız çocukları gibi
hep saçlarını okşardım
sesizce
uyandırmadan
sen bazen hissederdin
uykunda gülümserdin
sonra gözlerini açardın
yavaş yavaş

keşke hep uyusaydın
hiç uyanmasaydın

neyse boşver

bu satırları sana
eski bir sevgilinin
benliğindeki görüntüsünü
sonsuza kadar hatırlatması için
yazmadım

ilk defa huzurluyum
rahatım
seni düşünmüyorum

ah şu taka ...

sessizce geldi
bilmediğim sulardan
yaklaştıkça büyüdü gözümde
gürültüye boğdu gün batımını
denizi dalgalandırdı
halelerini yok etti martıların
güneşin ışıklarını yüklendi
uzaklaştıkça küçüldü
sessizliğe doğru
deniz duruldu
ve
kayboldu güneş´in son Işığını yüklenirken
martılarla birlikte

rüzgarsız bir yaz akşamı denizi kadar sessiz ve duruyum...

hafifçe kıyıya vururken yüreğim
kulak kabartmalısın duyabilmek için sesini sensizliğimin...

hafifçe rüzgar başladı
bir ürperti
deniz sesi
çakılları geri alırken dalgalar
kadehimi senin için kaldırıyorum
ay doğarken geceme
sensiz ilk akşamda

sigaramdan derin bir nefes çekiyorum

biliyor musun
seni artık hiç hatırlamıyorum...


Dr.Kamil AKSU