Sen şimdi gittin değil mi
yani yoksun
yani başımı çevirsem koltuğuna
göremeyeceğim seni
yastığın duruyor koltuğunda işlemeli
pencerenin önünde
ektiğin sardunyalar
onlar bile bu sabah
daha yalnızlar

Sen şimdi gittin değil mi
yani yoksun
boşuna sol tarafına yatmışım yani
koskoca yatağın
boşuna bırakmışım
yorganın yarısını sana
kahvaltı saatimizde boşuna uyanmışım
hiç kaçırmadığın o dizi ne olacak peki
merak etmeyecek misin sanki
sonunda ayrıldılar mı
evlendiler mi

Sen şimdi gittin değil mi
yani yoksun
kapının girişinde bıraktım
hastaneden emanet poşeti
içinde alyansın var
ismim iç duvarında
sen gittin
acın iç duvarımda
resmin de yokmuş bu evde yahu
yarın ilk iş
senli birkaç çerçeve lazım bu eve
peki hepsine bakacak mıyım
seçmek için resmini
neyse
neyse belki sonra yaparım

Sen şimdi gittin değil mi
yani yoksun
tek kişilik cezvede yapacağım kahvemi
yemekler de artacak gibi
hep fazla yapardın zaten
pilavı da beceremezdin
ben derdim de kızardın
bana kim kızacak şimdi
dağıttım biraz ortalığı bugün
biraz tozladım
canım
Sen şimdi gittin değil mi
yani yoksun
yarın dediler bana yarın
gömecekmişiz seni
ne demekse
nasıl olacaksa
seni bırakıp orada
eve dönecekmişim
sanki
sanki ölmüşsün gibi
üzerine toprak serpecekmişim
canım
canım
canım
Sen şimdi gittin değil mi
yani yoksun
ölüm kimmiş ki ayırsın bizi
lafını bilip de konuşsun her kişi
yoksa delireceğim
bak beni bilirsin şimdi küfredeceğim
az bekle canım
ben de geleceğim