Bir yasak agacın meyvelerini yemekteyiz biz,
Her yapragına umutlarımızı asıyor,
Dallarına dileklerimizi baglıyoruz,
Gölgesinde oturup,sevdamızı yaşıyoruz.

Her fırtınada sallanan ,
Dallarından kopup düşen yapraklar,
gittikçe törpülenen umutlarımız..
Ne zaman gövde olacak,
Ne zaman kök salacak kucaklayacak ,
Bilemiyorum....

Bazen nedensiz nedenle kopar fırtınalar,
Egilir dallar koparcasına,
Sükun buldugu zamanlar da ,
Hep korkuyu yaşar ,
Sorar kendine yüreğin
firak vakti ne zaman.?

Suçluydum kopan fırtınalardan,
Suçluydum tarumar edilen saçlarından,
Suçluyum aşkım sana ettiğim cefadan,
İnan suçluyum..ruhunu titreten korkulardan.

Diyetini ödüyorum...!
Dilim lal,tutmaz olmuş ellerim.
Cehennem oturmuş yüreğime sevdiğim..!
İsyanım ne yaradana nede sana,
Her gün iğrenerek bakıyorum,
Bana yüzümü saklayan aynalara..

Aynalar riyakar sevdiğim,bari sen yüzünü saklama.