Milletin sırtında rahat gezene
Yine de inanılan yalan sözüne
Hak hukuk olmayan bozuk düzene
Hüzünle bakmaktan gözlerim yoruldu.

Geç olursa bir gün odur kederim.
Tasası yok aldırmaz kime ne derim?
Vatan elden gidiyor figan ederim
Anlata anlata sözlerim yoruldu.

Kurmadım hayalini sarayın köşkün
Düşülmüş gaflete bakarım şaşkın
Karşılık vermeyen umutsuz aşkın
Peşine koşmaktan dizlerim yoruldu.

Tutturmuş yolunu bakar işine
Görülecek hesabı girmez düş’üne
Haramdan uzak hak ateşine
Yanıpta küllenen köz’lerim yoruldu.

Yaşanan acıları yazdık taşlara
İtibar göstrilen hain baş’lara
Saygı duyulmayan akan yaşlara
Aleni isyandan giz’lerim yoruldu.

Bem beyaz esrarıdır aklımı çelen
Delice esip bağrımı delen
Bahar’la gidip soğukla gelen
Kış’a direnmekten güz’lerim yoruldu.

Mazlumun hakkını alıp yiyenlere
Susup acizlikten boyun eğenlere
Emek vermeden benim diyenlere
Nefreti yenmekten haz’larım yoruldu.

Yaralı yüreğimden akan kanlar mı?
Ezan sesleri mi, yoksa çan’lar mı?
Ne demek isteriz bilmem anlar mı?
Söyleyip çalmaktan saz’larım yoruldu.