Ne gündüz güneş, ne gece kamer
Ne yana dönsem alevden çember
Kokusuna aşık olmuş Peygamber
Solmayın güller, köye döneyim.

Nifak tohumları şeytanın işi
Kabil’ler türedi vurur kardeşi
Sarmış heryanı öfke ateşi
Yakmayın çöller, köye döneyim.

Meydan kaldı Çakal’ına Kurt’una
Yüz verdikçe estiriyor fırtına
Gücünüz var diye çıplak sırtıma
Vurmayın eller, köye döneyim.

Yaradana sığınır, eğilmem kula
Alıp ceketimi çıkmışım yola
Bi-tab düşsemde veremem mola
Yormayın yollar, köye döneyim.

Gençliğim elimden kuş gibi uçtu
Bozulmuş yaşamdan huzurum kaçtı
Bir faydam olmadan beyhude geçti
Bitmeyin yıllar, köye döneyim.

Kiminin yokluktan kaynamaz aşı
Kiminin umurunda mı aşırmış işi
Akar akar dinmez gözümün yaşı
Coşmayın seller, köye döneyim.

Ecdadı unutmuş yolundan sapar
Hak hukuk nafile menfaat kapar
Öfkem şiddetlenir fırtına kopar
Esmeyin yeller, köye döneyim.

Beyinler esir, akıllar yetmez
İlim yozlaştı, cehalet bitmez
Odunu yok ocağın dumanı tütmez
Sönmeyin küller, köye döneyim.