Gideceğim diyormuşsun
Durma git
Dur demem
Yüreğini yelken yapmış
Sevdasını derinlere gömmüş
Kalbinin sesini dinlemeyen birisine.
Ey!..
Umut yolculuğumun gizemli yoldaşı
Arkana bakmadan
Yol al
Bilinmeyen sonsuzluğuna.....
Ben zaten alışmışım
Kürek çekerim yalnızlığıma.
Bir günlük gözlerini seyretmek
Bir ömre bedel saymış
Şükretmiştim Rabbime
Anlaşılan tek başıma yol kat etmek benim payım
Bağlandığım her kim varsa
Aynı yolu izlediler
Izdırabın türlüsünü yaşattılar acımadan
Hevesini kırma gülüm
Sensiz yaşam benim için bu dünyada zaten ölüm


Ne hayaller kurmuştuk biz
Sonbaharda gülecektik
Yaşanmamış çocukluğu hızla geçen otuzları
Bellekteki ukdeleri
Bir kalemde silecektik
Erken biten bir rüyanın sarhoşluğu var tenimde
Huzur gitti darmadağın
Unutkanlık hat safhada
Dinlediğim o güfteler ayrılığı hatırlatır
Tabiatta küskün sanki doğallığı sis kaplamış
Yoksa benim gözlerimde
Üzüntüden pus mu kalmış


Çekerim sineye gülüm
Gam yemem biliyorsun
Dertsiz baş taşımadım neler gördüm şu hayatta
Gururundan ödün vermez
Koç yiğitler yoldaşımdı
Sevdasını dağa yazan çok âşıklar gördü gözüm
Kaç sabah senli dilek diledim
Semaya döndüm saatlerce
Ağlatanlar iflah olmaz
Gülmez yüzü bu cihanda
Neler koyup gittiğini
Geçen yıllar anlatacak
Gözyaşımın her damlası elbet sana sorulacak
Hadi yolun açık olsun
Bakma dönerek geriye
Bak sandalın hazırlanmış
Dalgalarsa yarış eder
Benden kopan parmakların
Benden uzağa gider.

ALİ BİLECEN/OZANMERDAN /05/11/2010