Zamanın erittiği sende
Bir yaşam yeşerir yeniden...

Umudumsun esen rüzgârın serin bakışı,
Yeşeren yaşam...
Yumuşak karnında Anadolu’nun
Gezinirsin
Tiftik yün keçi kılı akşamlarında
Kızıl denizden yola çıkarak... Her yerdesin...

Ayırmadan
Akarsın raylarında acıyan yüreğin
Sevincinde...

İp ince
Yağan yağmurunla
Toprak kokar
Nefesi kır çiçeklerinin
Koyun kokar elleri Anadolu köylüsünün

Makinede işleyen ellerde
Kahverengi çakır bakışları akar mevsimlerin...

Akarsın
Elini tuttuğun
Zamana karşı koyamayan
İhtiyar çınarın gövdesine

Her uğrak yerin bir şenlik
Her terk edişin bir hüzün getirir ayrılıklara
Hayatın
Gizemli tını’sına bıraktığın koyların...
Bu kayıtsız dünyada,
Yalnızlığa
Kaygıya
Umuda işler

Ne diyebilirim...
Ne diyebilirim yığıldıkça büyüyen acılara
Koptukça kendinden
Çoğalan hüzünler gibi
Son yolculuklarını yüreklerine doğru yapan
Yalın ayak çocuklara...
Yinede
Umudum sende ey yaşam...