Kavramlar karmakarışık oldu, ne diyeceğimi şaşırdım,
Hasan Cemal Mehtap tv deydi, sözlerine imzamı attım,
Onlar da durmadılar, yine benim adıma hep konuştular,
Siyasetle kocaman komutanların çocuklaştığını anlattılar…

Elbette ki haklılar, başörtüsü kocaman adamların nesine?
Onu genç kızlar örttüğü için girememekteler derslerine,
Küçük bir örtü büyüdü de büyüdü, sanki semayı kapladı,
Sonra bulut geldi, şimşek çaktı, gökyüzü ağladı da ağladı…

Ülkemin kaderidir, ille de etrafında bir düşmanı olacak,
Daha da fazla olabilir, yoksa sessizlik bizleri çıldırtacak,
Olmasa da buluruz mutlak, sıkı bir kavga etmemiz gerek,
Tarih öncesinden beri böyle gelmişiz ve böyle gidecek…

Diyorum ki ben de: ‘Ey Türk! Titre ve kendine dön!’,
Hiç yakışıyor mu sana, yıllardır bakıyorsun bön bön,
Orta Asya’dan yola çıktın, zaferlerle Anadolu’ya geldin,
Şimdilerde ne oldu sana da böylesine edilginleştin…?

Sen de cevap veriyorsun bana: ‘Ben aynıyım aslında’,
Susuyorsam sebebi var, edebimdendir bu da mutlaka,
Öyle bir dönemdeyiz ki ne sen sor ne ben söyleyeyim,
Değişen kelimeleri toplayıp geldiğim diyara döneyim…’

Doğrudur, kelimeler de değişti, bütün değişenler gibi,
Anlamları yok oldu, ortalıkta geziniyor artık gölgeleri,
İsteyen alıyor onları, tepe tepe kullanıyor sonrasında,
İstemeyen de alıp gidiyor gölgeleri, doldurup torbasına…