Adına neden bu kelime uygun görülmüş bilemiyorum,
İstanbul’un önemli bir meydanından söz ediyorum,
Şükür ki fiziksel olarak bütünlüğü yerinde duruyor,
Farklı düşünceler orada kendince gösteriler düzenliyor…

Biz o günler artık gerilerde kaldı diyerek seviniyorken,
Yeni bir olay görüyoruz, evde televizyonu seyrederken,
Canına susamış biri bedenine sardığı bombayı patlatıyor,
Kendisi yok oluyor, pek çok vatandaşımızı da yaralıyor…

İnsanın canına kıymaya bile hakkı yokken bu nedir şimdi?
Canımız emanettir, çarşıdan yahut da pazardan almadık ki!
Bunca olumsuzlukların zamanı gelince suali sorulur orada,
İki arada bir derede kaldık, olanları anlayamıyoruz burada…

Terör örgütü üstlenmediğine göre kişisel bir eylemdir bu,
Toplumca cinnet getirmeye başladığımızın belirtisidir bu,
Evlatlarımıza sahip çıkalım, adı üzerinde, onlar cahildir,
Geri dönüşü olmayan bir yolda ilerleyenler bizce gafildir…