Bana birşey kalsaydi bari
Mesela kalbimde minik bir sevgi
Yada bir nokta umut
Dönecek kadar gurur kalsaydı

Seni o kadar çok sevdikten sonra
Biraz da kendimi sevecek ben kalsaydı bende
Yada gidişime üzülmeyecek
Kendimle idare edecek ben biriktirseydim yokluğunda
Alışamadım biliyor musun
Belki hiç alişamayacam
Döndüğünde sana verecek bir şey bulamıyorum

Bana biraz sen kalsaydın olmaz mıydı
Birazcık gülen gözler
Yada eleştirmeyen dudaklar
Mesela biraz daha insan kalsaydın karşımda
Yada ben daha dik dursaydım
Benim de insan olduğu hatırlasaydın

Her güzel şeyi benden beklemeseydin
Birgün de sen güzel konusaydın
Belki Ben hayalin değildim
Ama
Ben de kötü bir hayal değildim

Çok şey bıraktın bana
Siz kaldı bana en çok
Sen bile diyemedim ısınan ses tellerinde
Zaten bir adım hiç olmamıştı
Yakışıcak bir sıfatım asla
Hiç değişmedin sen
Beni gördüğüne hiç sevinmiş gibi değildin
Değişen tek şey ayrılığın hiç olmadığı kadar uzun olması

Ben de değişip öğrenebiliyor muşum
Bak korkuyorum
Sana sen bile diyemiyordum
Açmamalıydım belki kalbimi
Belki bana da bir şey kalmış olurdu
Bana en çok korkmayı bırakmışsın
Yokluğunda gelişen bir hastalık sanki
Artık kendimi açmaya karkuyorum
Yine aynı olsa
Gene aynı şeyleri duysam
Aynı surat ifadesini yada aynı kaçışları bulmaktan
Öyle yoruldumki
Korkuyorum da
Senin kalbin mühürlüymüş
Ancak
işi olan mı girebiliyor
Benimkide hiç işi olmayanlara açıkmış
Bunu hastalığımla anlamadım
Hastalığım sensin ama
Çaresi sadece tükenen fikrimde
Kadınları daha tanıdıkça
sana da
Hiç şaşırmamıştım
oysa
Sen
Farklı olmalıydın
Sende aynı kalmamalıydın
Ben seni en çok
gözlerimi kapattığımda değil
Açtığımda görmek isterdim

Ben seni ne kadar sevdim biliyor musun
Sana verdiğim sözleri tutmayı bilecek kadar
Sen vazgeçtiğinde
Sana inanıp senden vazgecmeyecek kadar
Sana söz verdiğim günler kadar
Seni beklediğim geceler kadar
Hiç kimseyi yerine koymayacak
Sana söylediklerimi bir başkasına söylemeyecek kadar
Sen ne kadar saygı duydun biliyor musun
Beş dakika sonra unutacak kadar