Öyle kolay kelimeler dönmüyor ortalıkta
Acıtan sözlerden kitaplar biriktirdim yıkıntılarda
Bana iyi gelen tek bir harf yokmuş aşkın alfabesinde
Ve gücüm yetmiyordu tek kelimelik anlamlara
Aşka
Sana
Susu desem susarmısın ey hayalim

Temmuz güneşinde donmuş yüreğim
Sana sus desem susar mısn ey zavallı kalbim
Hiç olmadığı kadar hızlı atıp fırlar mısın göğsümden
Ve atmadan döner misin yerine
Acaba seni bir daha sevmiyeceğime sevinirmiyim

Ellerim buz kesse de hiçbir sıcaklığı hissetmesem
Sen bilir misin en kötüsü sogukların yakmasıdır
Ya da ellerim kopsa hiçbir hayale uzanamasam
Sana hiç uzanmasam
Sana hiç uzanmayacağıma sevinir misin

Gözlerimi ödünç versem karanlığa
Ve ben karanlıkta önümü görmeden yol alsam
Sonra çarpsam biryerlere
Kafam kanasa
Canımın yandığını anlasam
Ve seni gormeyeceğime sevinsem
Seni hiç görmeyeceğime sevinir misin

Hiç düşünmesem
Ortalıkta gezinen bir deli olsam
Acaba hiç alay edilmeyecek hayaller de kurabilirmiyim
Çaresi olmayan fikrim var
Fikrim bana zarar.
En kor ateşlerde yansam
Yinede kendimi küllerimden doğurabilirmiyim
Ben yeniden kendimi yaratabilirmiyim

Sussam öylece kalsam
Dünyaya suskunluğumla birşey anlatabilirmiyim
Ordakinin sen olduğunu hayal ederek
Bakışlarımı boşluğa yöneltsem
Senin olmadağını ne zaman anlayabilirim

Kalibimi kapatsam
Hiç kimseyi sen gibi sevmesem
Ya ben Yaşıyorum diyebilirmiyim
Sen hiç sevmesen kalbim var dermiydin
Sen olmamış olsan bende olmazdım
Ben olmamış olsam sen herşey olurdun
Sen herşey olmadığına göre
Ben hiç olmamış olacam
Senden uzak yerlere yaklaşıyorum
Sanma ki senden kaçıyorum
Ne olursun sus ey dilim
Yüreğimden kaza çıkmadan