Kırmızı bir yumak vardı…
Ellerinde eriyordu yavaş yavaş
Elindeki şişlerde şekilleniyordu; bir küçücük çorap olarak…
Şimdi bile yağıyor gibi;
O an dışarıda lapa lapa yağan kar taneleri…
Eldivenlerim de aynı yumaktan çıkmıştı
Aynı sıcaklığa sahipti içi eldivenlerimin
Tıpkı ayaklarımın hissettiği o unutulmaz sıcaklık gibi…
Aldı götürdü beni yine sımsıcak sevgi sellerin
Gözlerinin yeşilinde kaybolup gitti senin olan benliğim…
Yün çoraplarım yok şu an…
Eldivenlerimde eskidi…Kayıplarda…
Anılarım canlanır her an
Sevgi yağmurlarının arasında bana bakan gözlerinde
Sevgi yağmurlarının arasında bana yön veren sözlerinde…
Ben;
Sana yılda bir kez mi sevgimi göstereceğim?
Yılda bir kez mi sevgi ile sesleneceğim?
Ben; Türk’üm…Müslüman’ım…
Cennet müjdelemiş ayaklarının altında; yüce Yaradanım…
Seni her salise sevgi ile anarım
Unutamam o kırmızı çorapların sıcaklığını
Unutamam o kırmızı eldivenlerin sıcaklığını
Evet; yok şimdi ellerimde eldivenlerim
Yok ayaklarımda kırmızı çoraplarım;
Varsın olmasın be annem;
Ben;
O güzel ürünlerinin içindeki sıcaklıkları
Sonsuz okyanus olarak duran sevgi selinde
Senin varlığının sıcaklığında her an yaşarım…


Metin Kaya İLHAN
TRABZON