[ kalin ]

Bir harf öðretsem öðrencilerime.
Dünya güler, güneþ doðar gözlerime.
Kardeþçe bir dünya býrakmaktýr düþlerim.
Sevgiyi kalplere nakýþ nakýþ iþlerim.
Alnýmda taþýrým güneþi yaprak gibi.
Merhametliyim bir ana gibi ,toprak gibi.

Öðretmenim ben, umutlarým çoktur benim.

Her çocukta bir güzellik gördüm.
Sabýrla azmi ilmek ilmek ördüm.
Çocuklar gelir bana ,görgüleri dar.
Onlarýn ufkunu açarým daðlar kadar.
Sonra uçururum büyüttüðüm kelebekleri.
Sevgiyle uðurlarým ay yüzlü bebekleri.

Öðretmenim ben,yolcularým çoktur benim.

Bahar kokulu elbiseler giyindim.
Onlarla güldüm onlarla sevindim.
Her sabah sýnýfta güllerimi kokladým.
Acýlarýmý gizledim , gamzelerimde sakladým.
Günaydýn der bir çocuk, bahtiyar olurum oy.
Yiðit koçlar yetiþtirdim vatana, boy boy.

Öðretmenim ben, kuzularým çoktur benim.


Fakir öðrencilerim vardý hele o, öksüz kýz .
Gözleri ay kýrýðýydý saçlarý yýldýz.
Zeyniler’de kaldým eski bir zamandý.
Katlandýmsa çileye eðitime imandý.
Okudu onlar þimdi kimi doktor, kimi ressam.
Olmazlarda olurmuþ size nasýl anlatsam.

Öðretmenim ben ,öykülerim çoktur benim.


Sevgiden köprü kurup gönülleri kazandým.
Cahillikle savaþtým sonsuzluða uzandým.
Edirne’ydim ,Kars’tým yoksul Anadolu’ydum.
Ayaz gecelerde güneþi sýrtýma koydum.
Yürüsün bu kervan ben bu yolda öleyim.
Getirin öðrencilerimi gözlerinden öpeyim.

Öðretmenim ben, ülkülerim çoktur benim.