Bilirim tüm düşüncelerinizi
Kaç put kırdım İbrahim gibi.
Çünkü bende insanım nefes alan
Her gördüğüne, görmediğine kanan.

Evet, put yapmakla başladım;
İlk yasa sakın inanma diyordu
Göremediğin gerçeğe,
Onca somut gerçek dururken böyle
Sen sakın
Duygular, düşünceler
Birer birer elenmeli
Yoklamalısın,
Ellerinle yaptığın değil mi hayat
Başka ne arar, neye inanırsın.

Ama aklım bir yere kadar geldi,
Bir yere,
Ondan ötesine anlam veremezdi:
Şu koca dünya,
Şu gökteki güneş, ay
Bunlar ne büyük sorular.
Cevap ver aklım cevap ver
Senden ötesi var...

Bir gün ateist öğretmenim
O kaya gibi insan
Her şeye madde deyip tapan
Hüngür hüngür ağlıyordu;
Anladım bir kalp ki,
Ancak göz yaşlarıyla ıslanınca yumuşar
Ve dedi:
Hayatın anlamı olan Allah var...

Büyük putlar yaptım ki,
Kolay olsun ardına saklanmak
Kendi nefsani isteklerim vardı
Onları nasıl bırakırım
Kendi küçük tanrılığım
Onlarsız olmazdı.

Konuşturdum onları
Ölü liderler, para, ülke, şehvet,
Nerden bilecek ki
Ha o söylemiş, ha ben
Kimene, önemli olan gaybten gelen
Ülvi bir ses değil mi?

Hey şeytani düşünce
Ne kadar çevrilmişsin benimle.
Hangisi ben hangisi sen
Nasıl ayırır bu aciz akıl.
O Büyük hakikati nasıl anlarım,
Damarda atan kan,
Bir hücremde olana
Hakim değilken
Samirilere nasıl inanırım.

(Ekim 2010 İstanbul)