Sene bin sekiz yüz seksen bir,
Selanik’te küçük bir bebek dünyaya gelir.
Kulağına ismini çağırırlar; Mustafa,
Onunla bitecektir kaygı ve tasa.
Okul çağı gelir artık
Kucağını açar Mahalle Mektebi.
Baba kızar hanımına, oğluna,
Alır götürür Şemsi Efendi Okuluna.
Acı hüzün basar evi;
Ölür, çünkü evin reisi.
Toplar ana oğul bavulu,
Tutulur dayı evinin yolu.
Okutmak ister ana, oğlunu okutmak,
Okutup da, büyük adam etmek.
Olacaktır zaten Mustafa, en büyük,
Bir cumhuriyet bırakacaktır; Selanikli Türk.
Asker olur Mustafa asker,
Vatan hizmetinde bir nefer,
Çok değil vatana bu hizmet,
Daha neler yapacaktır, neler?
Askeri okulda ona Kemal derler.
Kemal olur onun adı,
Yükselir sürekli şanı.
Zeki, her yerde lider,
Kendini herkese ispat eder.

Sene bin dokuz yüz on beş,
Düşman saldırır kalleş kalleş.
Kaçmaya başlar Türkler geri
Kemal emri verir: “İleri”
Emreder vurulmayı, ölümü
Çözer bir kör düğümü.

Sene bin dokuz yüz on dokuz
“ Yok! İstiklal umudumuz”
Derken, Kemal gelir Samsun’a,
Anadolu, katılır İstiklal Savaşı’na

Sene bin dokuz yüz yirmi,
Açılır, Türk Millet Meclisi.
Kemal seçilir başkan,
Kuva-yı Milliye birleştirilir o an.
Kemal güvenir milletine
Başlar istiklal harbine
Dört bir yanda duyurur sesini,
Atar bir milletin önüne kendini,
Doğuya diker göz Ermeni-Rus
Vatanımı ister bir sürü soysuz.
Güneydoğuma girer Fransız,
Öldürür, çoluk çocuğu bir sürü kansız.
Batıda Yunan yakar, yıkar…
İngiliz İstanbul’da sel gibi akar.

Tüm bunlara çaredir.
Mustafa Kemal çarenin ismidir.
İnönüler darbedir,
Hepsi meclis emridir.
Sakarya’da yükselir ses,
Kabul olunmaz ateşkes.
Düşmanlar der: “Geldi sonumuz”
Yapılır büyük savaş: Büyük Taarruz.
Biter savaş, yenilir düşman,
Kemal’dir artık başkumandan.

Sene bin dokuz yüz yirmi üç
Kemal der: “Halkın artık güç”
Cumhuriyet’i ilan eder
Bir millet ona Atatürk der.

Mustafa Kemal Atatürk yapar görevini
Sıra sende “Ey Türk Gençliği”
Sen de ol, Selanikli Türk
İşte örnek sana,
Mustafa Kemal Atatürk…