Ah bir bilebilsem ki, ben birde bilebilsem!
Gök kubben altında, ruh rahat bir ölebilsem
İçten kanlı bu hicranı da, bir sökebilsem
Buz sarmış gönül bağlarını, bir çözebilsem
Allah’ım senin yolan, bin ölsem bir dirilsem
Ah bir bilebilsem ki ben, hoş gönle bir düşsem!

Dağlasam da közde gönlü, iç yanık izlensem
Gök kubben altında, yüzüm ak hakka çevrilsem

Elde türlü fırsat, kalem kötüyü hep yazar
Nasip de nefsin elinde, hem yapar hem bozar
Kör gözler de sürme, fitneden hep kor çizer
Zehir saçılmış diller, kalbi kırar da düşer
Urganı da bozuk uçkur, ha bire de gevşer
Ah bir bilebilsem ki ben, yâr elinde bir pişsem!

Çıksam da o huzura, his pakça temizlensem
Gök kubben altında, sesim pak hakka seslensem

Ah dost! Seni benliğinin içinden bir görsem
Bin bir dert altında, bir kez de olsa bir gülsem
Dost diye güvenle, gönlümce bir tas su içsem
Ak ve pak o yüze, huşuyla elim bir sürsem
Çılgın çöküşte, içten çarpan gönlü dindirsem
Ah bir bilebilsem ki ben, Hakk’ı aşkla bilsem

Çözsem gönül bağını, gülde ki aşkı görsem
Gök kubben altında, elim pak Hakk’a sürünsem

Davran da kalk gönül, deryalara sal selini
Sağlam tut çökertme, hem elini hem belini
Kem gözlerden uzak tut, ocağını sevini
Düşme kötü eline, koy da alsın “Hak” seni
Mert eriyle dövüş, verme zibidiye beni
Ah bir bilebilsem ki ben, ar’lıkta dirilsem

Ah bir bilsem ki özdeyim ben, yüzler sürünsem
Gök kubben altında, sana hep şükürler etsem

Sıyrıl da yan bahtım, pak el terinde bir gitsem
İnsen göğüs kafesime, kalp yolunca gelsem
Gök kubben altında, iç rahat hakça bir dönsem
Yansam senin aşkınla, altınlarca tartılsam
Bulut olupta ufkuna doğru bir yayılsam
Ah bilsem ki ışık var, ona dek bir ulaşsam

Ah bir bilsem ki kurtuldum, gönle güller dersem
Gök kubben altında, ben Allah deyip de dönsem

AZAP...(26.10.2010)