Yıllar önce internet yoktu. Gazete sayfalarında şiirlerini okuduğumuz genç şairlerle bir şekilde tanışır mektuplaşırdık. O zamanlar Sivas Cumhuriyet Üniversite’sinde memur olan Hasan Basri Güngör’le tanıştım bir süre mektuplaştık. Sonra bağımız koptu. Hasan Basri’ye yazdığım bir mektubuma şiir eklemiştim işte o şiirim.

GÜLÜ SİVAS’IN

Şiirlerle bildim Sivas ilini
Yazanlar olmalı gülü Sivas’ın
Bu nimeti vermiş Allah Kul’una
Ozanlar olmalı dili Sivas’ın

Ruhsati Feryadi Sivas ilinde
Mücadele vermiş Hak’kın yolunda
Kızıltuğ’u ile Ali Doğan’da
Şiirlerde oldu dili Siavas’ın

Ozan Veysel’di usdatlar usdadı
Ölünce Veysel’e dünya ağladı
Merhum Ali İzzet çöle söyledi
Kollarda muradı aldı Sivas’ın

Zara’lı Halil’in değişi başka
Dillerde dolaşır Kul Gazi aşkı
Ölmeden Muradın alsaydı keşke
Sarı Çiçeğidir gülü Sivas’ın

Ozan Erol bende özledim Van’ı
Anmadan geçemem dostum Hasan’ı
Dindaroğlu ile Mehmet Arslan’ı
Hasan Hüseyin’dir gülü Sivas’ın

Kul Gazi, bir öğretmene aşık olur. Ancak öğretmen Kul Gazi’ye ilgi göstermez. Kul Gazi üç defa evlenmesine rağmen öğretmeni unutamaz ve sonunda Sarı Çiçeğini yazar. Sarı Çiçek O’nun sevdiği öğretmendir. Yazdığı şiir kitabına Sarı Çiçek adını vererek sevdiğini ebedileştirmek istemiştir.

Erol ÇELİK (ERCİŞLİ)
ALİAĞA/İZMİR