Kalbim;
Bir değirmen,
Acılarını öğütüp tuz buz olan dünyamı un ufak eden

Aklım;
Firarı bir mahkûm gibi,
Dalları gökyüzüne ulaşan bir ağaç yaprağında yere düşün

Ruhum;
Küçük bir çocuk edasında,
Yüzlere gülümseyen dört mevsimi gözlerinde gizleyen

Dudaklarım;
En değerli kelimeye,
Hüznün gölgesi düştüğünde mabedinde gizleyen
Ve hiç çıkmamak üzere karanlıklara gömen

Kulaklarım;
Sihirli bir cümlede,
Sihirli bir tını bekleyen
Uçsuz bucaksız huzur okyanusunda dinlenen

Gözlerim;
Yastığıma dökülen bir pınar,
Anılarım saçılır darmadağın,
Gecenin kuytularında meçhul gezinen.

Kim anlar seni,
Kalbinin derinlerini,
Aklının karmaşasında
Ruhunu gizlediğini,
Dudaklarındaki gizemi
Kulaklarındaki meçhul sesi,
Gözlerindeki umutlu bekleyişi,
Yarınların ne getireceğini,
Kim anlar seni.

Ayşe Manav