Her şeyin sahibi olan Yüce Yaratıcımız bizden sevginin ispatlanmasını istiyor. O'nun sevgisine ve bağışlamasına mazhar olmak istiyorsak, Rasulullah Efendimiz'in (s.a.v) gösterdiği ve yürüdüğü yoldan yürümemiz gerekiyor. En azından o yolda gücümüz yettiğince gayret etmemiz gerekiyor. Ancak bu şekilde sevgimizi ispat etmiş oluruz. O zaman insanoğlunun elde edebileceği en büyük nimet olan Allah Teala'nın rızasını, sevgisini ve mağfiretini kazanmış oluruz.

İnsanlar arasındaki sevgi ve dostluğun da ispatı gerekir. Dostum dediğimiz, arkadaşım dediğimiz insanlarla ilgili bir düşünelim ne gibi fedakarlıkta bulunuyoruz? Hastalandığında ne yapıyoruz; düğününe, cenazesine gidiyor muyuz? Maddi bir sıkıntı içinde olduğu zaman ona yardımcı olmaya çalışıyor muyuz? Bir sıkıntı içinde olduğunda, onun sıkıntısını gidermek için çaba sarfediyor muyuz, yanında oluyor muyuz? İnsanlar arasındaki dostluğun ispatı işte bu gibi durumlarda ortaya çıkar. Dostluğundan her zaman faydalandığın bir insanın sıkıntılı anında yanında olmamak dostluk değil, belki asalaklık belki de daha kötü bir şeydir. Velhasıl insanlar arasındaki dostluk da tek taraflı olmaz. Mutlaka karşılıklı ihtimam ve haklara riayet gerekir.




İNSANLIĞI ALIP GELMEKTE İNSAN OLMA ERDEMİNİ TAŞIYANA MAHSUSTUR...HER YERDE HER ŞEYDE KUSUR ARAYIP KULP TAKANIN DEĞİL...BİR MERHABA DEMEKTEN ACİZ KALARAK İNSANLARI KIRIP DÖKENİN DEĞİL...

MANA DERİN..ANLAYANA...KALEMİNİZE YÜREĞİNİZE SAĞLIK SELAM VE DUA İLE

hüzün şairi tarafından 10/23/2010 5:45:09 PM zamanında düzenlenmiştir.