Bir sonbahara daha gebeyken yüreğim
Yaşam adına tüm hevesleri kuşanırım
Kafa tutarım zamana
Zulamda bir deli sevda
Parıldayan kunduramın topuğuna yüklerim dünyayı
Omuzumda ceket
Bir cebinde umutlar yarına dair
Diğerinde ilk mektubu sevdamın
Alnımdan akan teri silerim
Öyle hırçın
Öyle hoyratça
Adımlarım istasyon sokağını
Giderim...

Bugün biraz yorgun
Bugün biraz tedirgin
Bugün yıldızları doldurup avucuma
Bütün ışıklarını söndürürüm İstanbul ’ un
Gözüm kapalı girerim
İstasyon sokağına
O deli gençliğimin şahidi
O yarım kalmış sevdamın sokağına
Yanarım
Kanarım
Ömrümün ilk
Ömrümün tek
Eyvallahını çekerim
Biraz garip
Biraz mahsunca
Giderim...

Varsın sararıversin ağaçlar
Dökülsün yaprakları
Bir deli rüzgar essin
Fırtınalar essin İstasyon sokağında
Bütün bardakları üzerime boşalsın gökyüzünün
Sisler çöksün ömrüme
Üç el silah patlasın
Yanağımda veda busesi
Dudağımda çocukluktan kalma
Başımın belası bir tebessüm
Sokak sonu zemheri
Sokak sonu cehennem
Sokak sonu infaz da olsa
Giderim...


Geride gülen çocuklar
Geride bir kırık kalem
Bir yarım şiir kalsın geride
Sevdama dair
En mutlu anılarım kalsın geride
Ah bu İstasyon sokağı
Nelere tanık oldu
Ne aşklar yaşandı ağaçlarının altında
Ne kavgalar yapıldı cadde üzerinde
Kaç uykuya yatak oldu kaldırımları
Sarmaş dolaş karabasanla
Kabus dolu
Bugün fermanlar yazılsın katlime
Bugün kefenler biçilsin sevdama
Bugün tutulsa da köşe başları
Öyle başı dik
Öyle mağrur
Adımlarım istasyon sokağını
...Giderim...