Karmaşık şiirlerin örümceği gibi
Avda yüreğim.
Ön/son sayfadan çıkıp gelecek belki,
Belki sabaha kadar bekletecek beni.
Yine gelmedi derken dudağım.
Doğacak yüreğin ta özünden.
Süzülmeyecek umudun gözünden.
Sonra da hatıraların yüzünden.
Gamzen gibi açacak.

Beni kestiğin fotoğrafın
Biri bende biliyormuydun.
Birinde saçların ışıldıyor gözlerime,
Birinde ben yalnız,sensizliğin öksüzlüğünde.
Ayni resim halbuki.
Birinde güler gibiyim.
Birinde ağlıyorum.

Kuşlar geliyor pencereme
Ağlama diyorlar hep birden
Sen bir sefercik demedin
Neden ?

Yine bir şiir
Bulutların üstünde
Umutlara uzanıyoruz ikimiz.
Senin elin gırtlağımda benim.
Gözlerine asılmış benim gözlerim.

Şiirlerde örümcekler,
Fotoğrafta güveler
Dudaklar alışmış sana
Hep adını söyler.
Hala söyler.

Namluda ayrılık okları.
Yüreğim hedef.
Zırt-bırt söylentiler.
Anılarda sedef.

Kaybetmişim seni birinde
Amazon ormanlarında.
Sonra bulupta sevinmiş gibiyim.
Biliyorum unutmuşsundur sen beni.
Ben resimlerde ve şiirlerde
hala seninleyim.

Orhan Semiz
(karacan)