Ok vurup sineme yaralar açtın,
Yetim yüreğimi bitirdin gurbet.
Peşinden koştukça uzağa kaçtın,
Dönülmez yollara götürdün gurbet.

Bir an kurutmadın nemli gözümü,
Çileye ram ettin, yaktın özümü,
Muhannet kapıya döndüm yüzümü,
Bahtımın tahtına oturdun gurbet.

Nice günler saydım aylara bedel,
Nice aylar saydım yıllara bedel,
Takvimler tükettim binlere bedel,
Yok ettin ömrümü, bitirdin gurbet.

Sonsuzluk ufkunda yoruldu düşler,
Keyfince kuruldu bitmeyen kışlar,
Her yeni şafakta bir ümit başlar,
Sevdamı sonsuza yatırdın gurbet.

Hasret ateşiyle dağlandı tenim,
Zincirsiz, urgansız bağlandı yenim,
Vuslat özlemiyle kavrulan benim,
Varımı, yoğumu batırdın gurbet.

Ömür kapısında yollarım yorgun,
Gönül kafesinde yüreğim sürgün,
Sel olan gözyaşım kendine dargın,
Hasreti kapıma getirdin gurbet...

Rabia BARIŞ