Çıkmaz yollara nefersiz çıkıyoruz
Sisli tepelerden aşıp sessizce
Ve, ve usul usul yürüyoruz
Göğe değen çınarların dibinden
Ardımıza bakmaya utanıp, ağlıyoruz...!

Koca cihanın yok oluşuna ağlıyoruz
Kaybettiklerimiz koca bir memleketmiş, demeden
Ayaklar, eller içinde dizçöküp ağlatılıyoruz
Göz yaşları pınar başında kana karışmış, bilmeden
Burnumuzdan düşen akıntıları siliyoruz...!

Açıp okumaktan utanıp korkuyoruz
Gelinen yol söğüttü, gidilese viyana, ardımızda
Tarihi, sayfalarında unutuyoruz
Dönüşümüz mukaddes emanet gibi anlımızda
Miras kalan tek hatıradan kaçıyoruz...!

Yok oluşun tanıklığına soyunup gülüyoruz
Eller koynumuzda güneşe bakmak niye?
Göçebe kabileleri sessizce bekliyoruz
Ertuğrul, şeyh Edebalı birlikte gelir diye
Kör umut içinde sessiz sessiz uyuyoruz...!

Salyalanmış köpekler gibi uluyoruz
Kırk kitaptan bir imanı bulmadan
Şırıngalar içinde enjekte edilenle doyuyoruz
Medeniyetimin farkında olmadan
Hengame içinde imanımıza sövüyoruz...!

Tarihi yaşanmamış sayıyoruz
Empose sözler içinde kıvranırken
Ayyaşlığı hak yolu biliyoruz
Ayaklı kadehlerde demlenirken
Söz kusup içinde kendimizi boğuyoruz...!


01/10/2010....... Kibar HASAN