Yorgun

Çok yorgun

Öyle durgun öyle susuz

Öyle namuslu öyle uykulu öyle yalansız

Öyle ağlamaklı öyle acele öyle derin

Öyle sıkıntılı ...



Birşeyler kopuyor gecenin matem uzaklığında

Fikre gam düşüyor tutamadığın el sıcaklığında

Yağmur

Yağmur yağıyor gece karanlığa

Sessizlik bu kente düşüyor



Öyle yalnız öyle acele öyle sakin öyle


Sazın teline istanbul düşüyor

Notalara gözle görünmüyor

Boğaz uykuya dalıyor

İçinde birşeyler büyüyor

Hayat üzerine geliyor

Güneş sıkıntılara doğuyor

Ümit kapıları aşınıyor

Gelgitlerin arasında sadece hüzün



Yorgun

Çok yorgun

Öyle durgun öyle susuz

Öyle namuslu öyle uykulu öyle yalansız

Öyle ağlamaklı öyle acele öyle derin

Öyle sıkıntılı ...



İçimden birşeyler gitti gidiyor

Topragın rengiyle yıkayın karanlıkları

Ufak bir cocuğun gülüşünde tanıyın

Aklığım

Saçlara düşen aklığın hesabını

Yılların bitmez tükenmez çarkına sarın

Öyle acımasız öyle acınası öyle darmadağın




Yorgun

Çok yorgun

Öyle durgun öyle susuz

Öyle namuslu öyle uykulu öyle yalansız

Öyle ağlamaklı öyle acele öyle derin

Öyle sıkıntılı ...