"Bir bitişin matemini yazıyor içimdeki harfler... Kimsenin masalına benden sonra kahraman olma... Kimse seni ben kadar saramayacak adam/ım...Boğazımda hala düğümler... Yutkunsam nefessiz kalıyorum, yutkunmasam ölüyorum derdim ya... Hem nefessizim artık şehrinde hem de ölü... Parmak aralarında, ellerimin izleri...

Halsizim...
Cevap ver diye yazmıyorum bunları sana, yüreğimin boşluklarında yankılanıyor çığlıklarım iç duvarlarıma. Sesimi sadece ben duyuyorum, farkındayım...Ne kadar harf kalabalığın vardı senin, bana kayıplık düştü, kendimi ararken cümlelerinde... Kayıbım şimdi yüklemlerinde, öznelerinde, bana dair kurduğun ne varsa hepsinde...Bu masal da birinci tekil şahıs olmadı hiç... Benle hiç karşılaşmadım pragraflarında... Kadim bir uygarlıktım... Sadece Tanrı'sı olan... Dönsen dünlerine ne yazar? İşlemediğim cinayetlere çıkardığın aflarında olmasa, suçlarımın iç acılarının toplamı idam yapıyor!

Dudaklarından bir mermi düştü adının hecelerine, sızı dindi... Alt tarafı iki heceydin zaten, delik deşik oldu sen'li beş harfim... Kırdım kalemimi ... Hadi götür kendini satırlarımdan... "